Mjn vader (84) was altijd een zeer sportieve man. Heeft de hele wereld rondgereisd, de Kilimanjaro beklommen, op de fiets naar Rome geweest, hoe gekker hoe beter!
Tot een paar jaar geleden. Hij kreeg Parkinson. Van een fitte man die nog naar de sportschool ging naar een oud mannetje met rollator.
Ik had wel gehoord van Parkinson. Dat trillen. Maar Parkinson is meer dan dat... het is een verschrikkelijke, nare, niets ontziende ziekte. Je gezichtsuitdrukking verandert, je evenwicht, je spierkracht en nog erger: je hoofd. Teveel drukte, uitgaan, feestjes, kaartspellen, telefoneren: dat brengt onrust in het hoofd. Slapen is een enórm probleem! Mijn vader slaapt slecht, gaat 'aan de wandel', voelt een intense -niet uit te leggen-onrust. Hij valt, struikelt, gaat naast de stoel zitten en kan niet eens meer het dekbed over zich heen trekken. Geen kracht. Inmiddels is er van alles geprobeerd om het te vertragen, een revalidatie in een verzorgingstehuis, fysiotherapie, ergotherapie etc. Medicijnen, nog meer medicijnen en het blijft maar slechter gaan. Alleen zijn zijn hersens zijn nog prima! Hij beseft dus heel goed dat zijn lichaam hem in de steek laat! Gevangen zitten in een lichaam wat in vliegende vaart aftakelt.
Parkinson is (nog) niet te genezen. Het is de snelstgroeiende neurologische aandoening ter wereld!! En niet alleen bij oude mensen, de jongste patiënt is pas 13 jaar!!
Mijn verjaardagswens is een donatie aan Parkinson.nl om meer onderzoek te kunnen doen naar deze afgrijselijke ziekte. Help mee....