Hollen, hollen, hollen

Alsof mijn leven er van afhangt. En omdat het kan. 8 kilometer tijdens de marathon van Amsterdam. Dat is best wel een stukje, maar ik kan het tenminste. Er zijn ook mensen die dat wel willen, maar niet kunnen. Volwassenen mensen, maar ook kinderen.

Dat ze het niet kunnen heeft niets met luiheid te maken hoor, welnee. Ze kunnen het niet omdat ze er niet toe in staat zijn. Het lichaam werkt niet mee. En dat terwijl kinderen, juist kinderen er van houden om te bewegen.

Deze kinderen willen ook weleens een dagje uit. Naar het pretpark, of het Rijksmuseum. Alleen gaat dat vaak niet en daar hebben ook hun ouders en hun zusjes en broertjes last van.

Gelukkig organiseert het museum sinds 2013 de Prachtnacht voor deze mensen. Hebben ze het hele museum een avond voor zichzelf en kunnen ze doen wat ze willen.

Iedereen die daaraan meewerkt doet dat vrijwillig, maar toch kost het geld on het elk jaar opnieuw te organiseren. 

En daarom ren ik mee. Voor het geld.

Geef je ook wat? Elk bedrag tussen de vijf en vijfhonderdmiljoenmiljard euro is welkom.

Hebben zij weer een leuke avond.