Een dak boven het hoofd van Han Boorsma

UPDATE: WEGKIJKEN IS GEEN OPTIE...."Ik ga kapot. Schrijnend dat dit kan in Nederland," zegt de 55-jarige Han Boorsma. Hij woont noodgedwongen in zijn busje, omdat hij vastloopt in overheidsbureaucratie."

Dit kan in Nederland en het kan iedereen overkomen. Voor de vorige berichten en de totale uitzending zie hier:

https://lnkd.in/ebbvGe7h, met dank aan Bart Geutjes

https://lnkd.in/esivEjEH Ongehoord Nederland TV

https://lnkd.in/e-DEPYbN

Dit bericht raakte me. Ik besloot een manier te vinden om in contact te komen met Han, kijken of er iets mogelijk zou kunnen zijn. De gemeente geprobeerd. De afdeling communicatie zou me terug bellen, maar helaas.

Uiteindelijk besloten om in de auto te stappen richting Deurne. Wie weet zou ik lokaal Han weten te vinden. Hoe bijzonder kon het gaan, bij het verlaten van het parkeerterrein zagen we hem al op afstand. Niet zoeken, soms moet het zo zijn.

Han was verrast door onze komst en we hebben een leuk gesprek gehad, samen met 2 andere heren, zich ook bewegend op wielen, met een knipoog naar de Benidorm Bastards . Zie foto met toestemming van beide heren.

Onlangs is al een crowdfunding opgestart, wanneer velen een klein beetje bijdragen, kunnen we samen een groot geheel creëren, iedere bijdrage is welkom. Han heeft mijn nummer en we hebben afgesproken contact te houden en proberen stap voor stap duidelijk te krijgen waar hulp nodig kan zijn. Maar nu eerst zo snel mogelijk een dak boven zijn hoofd, zodat daarna gekeken kan worden wat en hoe zaken opgelost kunnen worden. Geld blijft helaas een noodzakelijk middel. Ik leerde vanmiddag een fijne man kennen. Een pittig verhaal, bewust van gemaakte fouten, maar ook heel erg zoekend naar een oplossing. 

Na het gesprek is het weer heel goed om bewust te zijn, OORDEEL NOOIT TE SNEL. Praat met elkaar en reik elkaar een hand als dat nodig is.

Een gesprek met een advocaat zou fijn zijn, iedere tip hiervoor is welkom. 

Zie hierbij de link voor een donatie, delen wordt erg gewaardeerd en alle hulp is welkom.

https://lnkd.in/eYT6WAph

Delen is lief 🍀🌸💚

Han geeft aan blij verrast te zijn met de aandacht voor zijn woonprobleem, zijn "Noodkreet" brief aan B&W, van de Gemeente Deurne is in goede orde ontvangen en ligt ter afdoening op kantoor.

Een warm hart vanuit kennissen, vrienden, kring, en natuurlijk ook de familie van Han die hem met regelmaat bezoeken, en ondersteunen.

Hallo allemaal,

Han zou ook blij zijn met donaties in natura, het gaat dan om inrichting van de woning, meubels en toebehoren, witgoed, en andere elektrische apparaten.

Een uitstapje met zijn kinderen, naar de Efteling bv, een midweek naar Bosrijk, om de band met zijn kinderen te verstevigen.

Een goed werkende mobile telefoon, en laptop, abonnement, om zijn zaken in juiste banen te leiden.

Een Rolstoelbus, met lift omdat zijn oude rolstoelbus behoorlijke mankementen vertoont.

Groet Neven en Nichten.

Liever wonen in een busje dan in de daklozenopvang in Helmond

4 augustus 2023

door

Babette Margés

Al ruim drie maanden verblijft Han Boorsma in zijn bestelbus, eerst op het parkeerterrein naast de Deurnese Willibrorduskerk, nu voor De Ossenbeemd. Hij kon een plek krijgen in de daklozenopvang van SMO Helmond, maar dat aanbod weigerde hij. Nu hoopt hij op hulp van de gemeente, want hij wil per se in zijn geliefde Deurne blijven.

Boorsma raakte dakloos toen de rechter hem uit huis plaatste na een incident in de privésfeer. Inmiddels is hij gescheiden en woont zijn ex-vrouw samen met hun drie gehandicapte kinderen nog in hun aangepaste huis. Het pand staat, ook op last van de rechter, te koop.

Hij bivakkeerde tijdelijk op een vakantiepark toen een bacterie zijn toch al zieke been aanvrat. Dit leidde tot amputatie van het grootste gedeelte van zijn rechterbeen. “Na mijn ziekenhuisopname bleek ik dat ik te goed was om naar een revalidatiecentrum te gaan. Ik kan mezelf redelijk redden. In en uit de rolstoel bijvoorbeeld kan ik zelfstandig.

Bus als slaapplek

Er zat dus niks anders op dan ‘thuis’ te revalideren, alleen beschikt Boorsma daar niet over. Hij staat ingeschreven voor een huurhuis, maar krijgt geen urgentie. Nu heeft hij dus zijn zwarte bestelbus ingericht als slaapplek. “Iemand is spontaan een matras komen brengen. Ik heb van twee autogordels een bed-papegaai gemaakt om mezelf aan op te hijsen.

Naast het matras hangen foto’s van zijn kinderen toen die nog klein waren. Er staat een gekregen koelbox met een geleende laptop erop. Een tas met kleren en wat toiletspullen staan achter de autostoelen. Op het bed liggen handdoeken te drogen.

Huilbuien

Dit is de plek waar hij zijn avonden en nachten doorbrengt, soms gepaard met een huilbui. “Als ik ’s avonds de dag doorneem, dan wordt het me wel eens teveel. Die scheiding, mijn amputatie, het niet zien van mijn kinderen en de uitzichtloze situatie waar ik in zit. Overdag voel ik me redelijk goed, dan heb ik veel aanspraak.”

Dat blijkt ook tijdens het interview met DMG. Verschillende voorbijgangers die op weg zijn naar het kasteeltuin park groeten hem. Een vrouw met een hondje knoopt een gesprek aan en vraagt hoe het nu gaat. Allemaal kennen ze de Deurnenaar bij naam.

‘Han van de Hema’

“De dagelijkse babbeltjes die ik heb met mensen trekken me erdoorheen. De vrijwilligers van De Ossenbeemd komen elke dag langs met een kopje koffie. Ik mag er mijn elektrische rolstoel opladen.” Ook staat Boorsma regelmatig voor de HEMA aan de Wolfsberg om zijn vervoermiddel van stroom te voorzien. “Ik word ook wel ‘Han van de Hema’ genoemd”, zegt hij met een lach.

Van allerlei kanten krijgt hij hulp. Bij een vriend kan hij de was doen en af en toe douchen en warm eten. Verder is hij voor eten afhankelijk van de Voedselbank en voor kleding van de Kledingbank. Hij leeft van een daklozenuitkering en krijgt af en toe wat toegestopt van mensen. “‘Voor een kommetje soep’, zeggen ze dan.”

Zo lang hij gedoogd wordt door de gemeente wil hij niet weg van de parkeerplaats, maar daar lijkt binnenkort een einde aan te komen. “Ik mocht hier eigenlijk tot gisteren blijven van de handhaving. Als ik mijn bus op private grond zet, mag ik wel blijven staan.” Ten tijde van het verschijnen van dit artikel staat zijn bus nog steeds geparkeerd aan het Haageind.

Één nacht in de opvang

De gemeente Deurne laat weten dat er eerder een plek is aangeboden in de daklozenopvang van SMO in Helmond, met wie de gemeente voor dit soort zorg samenwerkt. Boorsma heeft dit één nacht geprobeerd, maar ging daarna meteen terug naar zijn bus. Hiervoor heeft hij meerdere redenen.

“Ik voel me daar niet op mijn gemak tussen de drank- en drugsverslaafden. Bovendien is het veel te druk in een stad voor mij. Ik heb autisme en kan niet tegen veel prikkels. In de natuur gedij ik het beste. Ik heb groen om me heen nodig, zoals hier”, zegt hij, terwijl hij om zich heen kijkt naar de bomen en struiken die de parkeerplaats omzomen.

‘Een echte Deurnenaar’

En dan is er nog iets. De vijftiger noemt zich ‘een echte Deurnenaar’. “Ik wil hier in mijn eigen gemeente geholpen worden, niet in Helmond. Hier ben ik opgegroeid en heb ik mijn sociale contacten.”

De gemeente bevestigt al meerdere malen contact te hebben gehad met Boorsma om naar een oplossing te zoeken voor zijn situatie. Ook Zorg in Deurne is ingeschakeld om te kijken wat er mogelijk is binnen de huidige wet- en regelgeving.

Ondertussen heeft de hulpvrager daar ook zijn eigen ideeën over. “Ik zou bijvoorbeeld op camping De Peelbloem in de Walsberg kunnen staan. Die is speciaal ingericht voor rolstoelgebruikers. Of als de gemeente mij een stukje grond gunt, dan kan ik daar een zorgunit op bouwen, maar het liefst wil ik terug naar mijn huis.”

Artikel op Deurense Media Groep.

Al ruim drie maanden woont hij in zijn bestelbus; Han stuurt noodkreet aan gemeente Deurne

31 augustus 2023

door

Ivo Boudewijns

Han Boorsma leeft al ruim drie maanden in zijn rolstoelbus in Deurne. Hij heeft een noodkreet gestuurd aan het college en de gemeenteraad over zijn situatie. In de brief geeft hij aan dat hij het liefst terug wil naar zijn aangepaste woning en desnoods het huis wil nalaten aan de gemeente, als dat voor een oplossing kan zorgen.

Boorsma raakte dakloos na een echtscheiding, toen de rechter hem uit huis plaatste na een incident in de privésfeer. Het pand staat, ook op last van de rechter, te koop. De ex-vrouw van Han wil wel verhuizen, maar hij wil niets liever dan terug naar zijn oude stek.

Vertrouwde omgeving

“Zelf wil ik blijven wonen, in de huidige reeds aangepaste woning. Er is immers voor 350.000 euro in ons huis gestoken, dit wegens onze beperkte kinderen, alle drie in de rolstoel, en vrij recent mijn beenamputatie, ik zit ook in de rolstoel”, legt Han uit. Ook is het volgens hem dan een vertrouwde omgeving voor het geval zijn gehandicapte kinderen komen logeren.

Alleen heeft Boorsma daar niet voldoende financiële middelen voor. In een wanhoopspoging vraagt hij de gemeente nu om hulp in de vorm van een lening, zodat hij daarmee zijn ex-vrouw kan uitkopen. Daarvoor wil hij indien nodig het huis nalaten aan de gemeente, wanneer hij zou komen te overlijden. “Ik zie geen andere oplossing”, zegt Han in de brief.

Daarbij benadrukt hij dat er ook vanwege het welzijn van zijn ex-vrouw en zijn kinderen snel een oplossing moet komen: “Het is de meest simpele weg om mijn ex-vrouw vooruit te helpen, want als het met haar niet goed gaat, gaat het met de kids ook niet goed.”

Te druk

Han kon een plek krijgen in de daklozenopvang van SMO Helmond, waar de gemeente voor dit soort zorg mee samenwerkt. Maar daar voelde Boorsma zich helemaal niet thuis: “Ik voel me daar niet op mijn gemak tussen de drank- en drugsverslaafden. Bovendien is het veel te druk in een stad voor mij. Ik heb autisme en kan niet tegen veel prikkels.”

De gemeente heeft al meerdere keren contact gehad met Boorsma om tot een oplossing te komen voor zijn situatie, waarbij ook Zorg in Deurne werd ingeschakeld om te onderzoeken wat er mogelijk is binnen de huidige wet- en regelgeving. De brief van Boorsma is inmiddels in handen van het college van B&W voor verdere afhandeling en staat voor dinsdag 26 september op de agenda voor behandeling in de gemeenteraad.

Help us get Han's house in order. The man in the picture above, is the one we are recruiting for, he is our cousin, and friend, Han Boorsma he is 55 years young. Been married, divorced, temporarily without shelter, lives in his wheelchair van, and has not had any benefits or other financial income since February 2023, partly due to the circumstances, and having no sense of time, Han is unable to organize, it is a emotional rollercoaster that Han finds himself in, we are going to try to help him. Han is the father of 3 children. Rick aged 24 and Stijn aged 18 and Tim aged 17. The future looks good and promising, however, Han's right leg was amputated in March 2023 due to a bacterial infection in his knee, from mid-April to the present Han is staying in his wheelchair van, which is a very bumbling, and very inhuman, he misses his own already adapted home in terms of aids, and also the ergonomic rooms, relaxing on the couch, gardening, shopping, household tasks, and watching TV are also part of this. The fully adapted house, Han wants to continue living in it, but this is not possible due to the divorce, the house is fully adapted for his sons, they are also disabled, with three bedrooms and bathroom, a Time Out room, storage room and laundry room , on the ground floor. Nevertheless, the house has to be sold, which is of course very crooked, because of his own disability. more than € 350,000.00 has been invested in the house in the past, from WMO and Community money, which is now being thrown over the bar, and needs to be revised again. We cousins helped to prepare the current house for living at the time, walls were demolished and re-erected, a steel beam was placed, creating an open relationship with the kitchen and living room, after living for five years, the extension was realized. In January 2021, disaster struck. Han fell ill and was told that he has another infection in his right knee. The ground sank from under our feet. The knee was not good, an exploratory operation would follow, whether the knee could still be saved, but unfortunately, this was not the case, his leg had to be amputated, up to 20 cm. But Han doesn't give up easily. He is strong and courageous and goes into battle. He wants to live. Only we as a family can of course see that his energy level is slowly getting lower, and the fatigue sometimes hits back hard and calls Han to order. Han had and still has a very active life. As a result, there is not always time to build or arrange other things, because of the amputation everything has to be outsourced. Now we want to start this Crowdfunding donation campaign to raise money so that we can offer this on behalf of everyone who cares about Han. This money can then be used for everything that concerns building. Family and friends have offered to help Han but really there is too much to do. It would be nice if we raise enough money so that Han can outsource this. The construction process can then be done properly in the shortest possible time. Han doesn't have to spend too long on the renovation. He can then fully focus on his rehabilitation. The purchase of a new home will perhaps succeed from the sale of the current home, but then the renovation and adjustment comes into play, the ergonomic spaces must be created, the WMO has told Han that no claim can be made anymore be about a new request for help, from the sale of the current home, everything must be realized, and that is not possible with the current prices and interest rates. Raw materials have increased by more than 40%. He can put his energy and time into contact with the children, family, work and hobbies. Especially enjoying his children and continuing to do fun things. It will give Han and us peace of mind that he can live in a nice house with a garden, where nothing needs to be done for the time being, it should become a life-resistant house, where Han can receive his children. on

​

 Van beenamputatie herstellende Han (55) leeft al maanden in een bus, maar moet nu van de parkeerplaats vertrekkenDEURNE - Han Boorsma leeft al enkele maanden in zijn bus op een parkeerplaats in Deurne. Hij herstelt van een beenamputatie en de tegenslagen in zijn leven, die hij deels aan zichzelf te wijten heeft, erkent hij. Hij moet er nu weg, maar waarheen?