10kg Marathon

Update 4:

8 oktober 2023

- Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. -

"Het zit erop."

Dat waren de enige woorden die ik op social media kon delen. Ik moest het nog even verwerken wat er allemaal gebeurd was de dag van de marathon. De voorbereiding, de logistiek, de support was allemaal in orde.

Om 12:00 stonden we aan de start. Het startsein klonk en direct hoorde je van alle kanten horloges piepen. Zoals Cas het zei: "Ik denk dat Garmin hoofdsponsor is van dit evenement."

De eerste 5km: Iedereen is enthousiast. Je maakt praatjes. Je komt erachter dat er talloze mensen zijn met een verhaal. Je wenst elkaar succes en geniet van de prachtige omgeving door het bos en over de duinen. Bovendien kijk je uit om je eerste supporters langs de lijn te zien. Vlak voor de Oosterscheldekering, op het eerste stuk strand, kwamen we onze supporters voor het eerst tegen.

Toen kwam de dam zelf. Dit ging vrij soepel, maar de eerste pijntjes kwamen tevoorschijn. Ik merkte dat ik een iets hoger tempo aanhield dan mijn buddies Cas en Robin, en na 20km besloot ik in overleg voor mijn streeftijd van 4 uur en 20 minuten te gaan. Als ik langzamer zou lopen, kon ik op hun terugvallen.

We gingen het strand op bij de Vrouwenpolder. Hier werd ik direct flink met mijn neus op de feiten gedrukt. Op een uitzichtloos stuk strand met windkracht 5 kopwind kreeg ik het zwaar. Het voelde alsof ik ging flauwvallen en ging aan de wandel. Iedere 100m die ik weer probeerde te rennen, werden 50m. Het schoot niet op. Ik keek achterom en daar waren Cas en Robin alweer. Ze hebben me letterlijk het strand over geduwd tot we bij de eerstvolgende verzorgingspost kwamen met onze supporters. Dat waren de zwaarste 5km van de Kustmarathon, en van mijn leven. 

Ik had de keuze gemaakt om solo te gaan om mijn tijd te halen. Al snel was duidelijk dat dit niet zou lukken. Toen besloot ik samen met Cas en Robin dit af te maken - wat dan ook. Afwisselend rennend en wandelend, of zelfs zittend maakten we voortgang. Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Het werd een uitputtingsslag van verzorgingspost naar verzorgingspost. Iedere beker water was geweldig. Alle supporters met wat voor woorden dan ook. Al onze eigen supporters waren een warm welkom om te zien in deze tocht. En anders was er altijd nog die blije Cas: "Je moet maar zeggen als ik teveel praat hoor". Robin: "Je moet maar zeggen als ik te weinig luister hoor". We konden er allemaal om openhartig om lachen. Geweldig...

Uiteindelijk kwam het kantelpunt. De laatste 5km waren met de wind in de rug en we konden het einde proeven. Dat gaf motivatie en dat was te merken aan ons tempo en ons humeur.

1km voor de finish demareerde Robin van Cas en mij weg. Ik vroeg me af waarom, maar bij de finish had ik het al een beetje door: Hij zou ervoor zorgen dat ik in de spotlights kwam, maar mijn andere broer Jimmy was hem voor. De commentator bij de finish had zijn microfoon praktisch uitgeleend zodat Jimmy mijn verhaal kon delen. Dat was een onverwachts gebaar, wat ik enorm koester. Robin, Cas en ik kregen zo een warm welkom bij de finish - hier loop je een marathon voor, om eerlijk te zijn.

Het was een topdag. Ik bedank iedereen voor de support, de donaties, de mooie woorden en gebaren. Ik heb enorm genoten en ben zo trots.

En bovenal een dikke shoutout en dank je wel naar Cas en Robin. Samen kom je verder. Ik weet niet of het gelukt was zonder jullie.

Eindtijd 5:25:05

Eindbedrag: €5375

- - - 

Update 3:

7 oktober 2023

De dag van de Kustmarathon

Het hoogtepunt is bijna hier: de beroemde of beruchte afstand van 42km en 195 meter staat op het punt om afgelegd te worden langs de kust van Zeeland.

Samen met Robin, Cas en honderden andere deelnemers gaan we vandaag deze uitdaging aan. Ik ben er klaar voor. De actie is al een groot succes geweest. Er hoeft alleen nog maar gelopen te worden. Vanzelf zal het niet gaan, maar we hebben aardig wat supporters, trucjes en mantras meegenomen om ons te helpen.

Buiten de donaties op deze pagina is nog €214,10 gedoneerd. Die maak ik deze ochtend nog over:

€10 €15 €59,10 €10 €100 €20 

De transactiekosten zijn voor mezelf.

Bedankt voor alle steun, lieve mensen. Ik heb een exponentiële groei aan geluk in mijn leven mee mogen maken met deze donaties en bovenal mooie woorden en gebaren.

Als bonus heb ik gisteravond een email gestuurd naar mijn voormalig luitenant, nu kapitein, en tot mijn verbazing kreeg ik binnen een uur een reactie. De inhoud houd ik even bij mezelf, maar het was een warme en persoonlijke boodschap die ik zal koesteren.

Ik ben trots op de donateurs, de Nederlandse krijgsmacht, mijn oude en huidige collega's, mijn familie, mijn vrienden en natuurlijk op mezelf.

Ik ben er klaar voor en ga genieten vandaag.

Update 2:

Nog twee weken...

Ik lees zo nu en dan de berichten terug van de donaties die ik heb mogen ontvangen. Ook probeer ik te beseffen hoeveel geld er ondertussen is opgehaald. Iedere keer doet het wat met me - een gevoel van dankbaarheid en verantwoordelijkheid om deze actie tot een goed eind te brengen.

Vorige week heb ik mijn langste training voltooid van 32km in 10kg vest. Het ging absoluut niet vanzelf, maar de marathon zit er wel in. Helaas heb ik tijdens deze training last gehad van epilepsie en ook de afgelopen week teisterde het mijn dagelijks leven. Ik heb een keer afgebeld voor werk, omdat ik spontaan werd overvallen door een 'episode', zoals ik het noem, toen ik de auto wilde instappen. Ik voelde me er schuldig over tegenover mijn collega's en vond het dus maar niks, maar het was nodig die dag.

Het 10kg vest is niet de zwaarste last die ik meedraag - dat is de epilepsie waar ik continu mee loop. Ik weet niet wanneer het me overvalt en op wat voor manier dat zal gebeuren. Gelukkig lijk ik nog een redelijk milde versie te hebben, maar ik ben bang dat het erger wordt en een keer goed fout gaat. 

Mijn doel is natuurlijk de marathon uitlopen. Het liefst zonder te stoppen met rennen en sneller dan mijn 1e marathon (4 uur 24 minuten 57 seconden). Maar bovenal vind ik het belangrijk om bij te kunnen dragen aan een kans op voorkomen of genezen van epilepsie - voor mezelf en juist voor een ander. Deze actie is voor SEIN in de strijd tegen epilepsie.

Dan sta ik weer stil en denk ik aan het geld wat is opgehaald en de berichten die ik heb mogen ontvangen. Ik ben er oprecht enorm dankbaar voor hoeveel er is binnengekomen en wat ik allemaal te lezen en te horen krijg. Naast het 10kg vest en epilepsie, zal ik ook deze berichten mentaal meenemen op deze tocht. Ik weet zeker dat het zal helpen tegen de fysieke en mentale belasting. En anders heb ik altijd nog mijn buddy's Robin en Cas die 'even' een marathon lopen.

Als je komt kijken, is dat natuurlijk prachtig. Laat jezelf zien en horen, dat vind ik alleen maar mooier en dat zal ik nodig hebben 7 oktober. En het liefst zie ik je in Zoutelande om samen de finish te vieren.

Over twee weken is het zover - De Kustmarathon van Zeeland. En ook al ben ik niet goed in het weer voorspellen, denk ik dat het een prachtige dag wordt met hier en daar een plaatselijke bui... Ik kijk er naar uit.

 

Update 1:

Ik heb vanmiddag de eerste halve marathon van mijn trainingsschema gelopen. Na 8 weken trainen en al meer dan 100% van het originele streefbedrag opgehaald te hebben, is het tijd om te vernieuwen. "Sharpen the saw" is essentieel al wil ik hoger streven. Daarom verhoog ik het streefbedrag met meer dan het dubbele.

 Het nieuwe streefbedrag is €5005.

Waarom 5005? Ik wilde meer dan het dubbele dan het origineel zetten als doel. Dat afronden naar boven wordt 5000. Die extra €5 symboliseert 0,1%. Als je iedere dag gemiddeld 0,1% kan groeien, groei je over 10 jaar minstens 38 keer zo groot.

Het nieuwe bedrag, 5005, lijkt als je in letters denkt op het woord SOOS. De Soos Almkerk is een geweldige stichting waar ik veel plezier en voldoening uithaal. Al met al vind ik dit een mooi bedrag. Het gaat uiteindelijk om geld op te halen voor epilepsie, en tegelijk duidelijk maken waarom er extra aandacht voor nodig is, maar ook om mensen te inspireren meer uit zichzelf te halen. Wat wordt jouw 0,1%?

Ik moet nog veel trainen en vooral mensen benaderen met mijn verhaal om mijn doel te bereiken: €5005 ophalen door een 10kg marathon te lopen.

- - - 

 

Op 7 oktober 2023 vindt de 20e Kustmarathon van Zeeland plaats. Ik heb besloten om mee te doen aan dit evenement om deze zware marathon te lopen. Dit wil ik doen voor Stichting Epilepsie Instellingen Nederland (SEIN), om het dicht bij mezelf en mijn dromen te houden. Hier doe ik een schepje bovenop: Ik ga deze marathon rennen in een 10kg vest. Bovendien heb ik als doel de Kustmarathon sneller te rennen dan mijn eerste marathon, destijds zonder vest (4 uur, 24 minuten, 57 seconden). Ik heb een streefbedrag van €2277 in gedachten - om mee te beginnen. (Per 22 juli 2023 €5005)

 

Sinds een paar jaar heb ik last van geheugenverlies problemen. Dit was voor het eerst echt duidelijk voor mij en mijn familie in juli 2021. Deze problemen keren ongeveer maandelijks terug met verschillende intensiteiten. Na een aantal afspraken bij de huisarts en in het ziekenhuis, werd ik niet veel wijzer wat er aan de hand was. 

 

Begin 2021 besloot ik me aan te melden voor een opleiding bij Defensie - het werd een droom om in de krijgsmacht te dienen. In juni 2021 deed ik mee aan de kennismakingsdagen van het Korps Commandotroepen van de Koninklijke Landmacht. Hier ben ik op de laatste dag uitgestapt, 10 minuten voor het einde van het fysieke programma. Ik had het vreselijk heet en wist even niet meer wat onder en boven was. En in dat moment gaf ik mijn droom op. Het was mijn besluit om te stoppen. Daar heb ik tot de dag van vandaag spijt van.

 

In die zomer heb ik gesolliciteerd naar een baan op een kantoor. Voor twee maanden had ik een baan die mij niet echt geluk gaf of blij maakte. Zodoende nam ik ontslag in mijn proeftijd. Ondertussen kreeg ik nog regelmatig last van maandelijks geheugenverlies, zondere duidelijke oorzaak. Ik heb een arts raadgepleegd voor mijn klachten, maar die kon niets vinden. 

 

In oktober 2021 heb ik me aangemeld voor een andere opleiding van de Koninklijke Landmacht, bij de Luchtmobiele Brigade. Ik wist de kennismakingsdagen succesvol af te ronden. Van de instructeurs kreeg ik de mooie, lovende woorden dat ik ‘de groep naar een hoger niveau heb weten te tillen’. Dat moment ben ik nooit vergeten. De instructeurs gaven mij een positieve beoordeling. Zo mocht ik in juni 2022 beginnen aan de opleiding. Een maand lang was ik bezig met de opleiding, werkend aan mijn droom, voor ik weer last kreeg van mijn geheugenproblemen. Op 7 juli 2022 ('22-7-7), na een gesprek met mijn luitenant, moest ik de opleiding tijdelijk stoppen tot er duidelijk was waar ik last van had. Hij vermoedde dat het een vorm van hitteziekte kan zijn, wat terug kan komen door een trigger. En mogelijk is het ontstaan bij de kennismakingsdagen van het KCT. Ik hoop dat dat niet zo is: Ik heb toen besloten om te stoppen en neem die verantwoordelijkheid. Ik wilde die verantwoordelijkheid niet afschuiven op één of andere hitteziekte.

 

Ik was en ben nog steeds erg onder de indruk van de zorg en toewijding van mijn luitenant en mijn maatjes in de tussentijd. Ik zou verder mogen met de opleiding, als ik medisch gezien in orde was. Na een second opinion van de neuroloog van het CMH werd ik doorverwezen naar SEIN. Ik heb een dag EEG onderzoek gehad en gelogeerd bij een kliniek van SEIN. In oktober 2022 kwam de uitslag dat ik epilepsie lijk te hebben. Mijn droom voor een loopbaan bij Defensie heb ik daardoor helaas moeten laten varen – voor nu. In januari 2023 was ik niet langer in dienst. Diezelfde maand heeft mijn lichting de opleiding afgerond en ik keek met TROTS toe hoe mijn oude maten op de kazerne binnenkwamen. Deze heren zijn mijn helden!

 

Ik heb medicatie voorgeschreven gekregen, maar de klachten zijn er nog wel – onduidelijk of het in mindere mate is. De epilepsie is een belasting op mijn dagelijks leven. Het is fijn om iets meer duidelijkheid te hebben en om medicatie te hebben, maar natuurlijk wil ik het liefst er volledig van af zijn. Daarom wil ik doneren aan SEIN. Vaak is de oorzaak van epilepsie niet bekend. Hoe graag mensen het ook willen weten. Soms is een beschadiging in de hersenen of in het hersennetwerk de bron, soms speelt erfelijkheid een rol. Bij meer dan de helft van de mensen met epilepsie is geen oorzaak te vinden.

 

Ik hoop er ooit achter te komen wat de oorzaak van mijn epilepsie is. Tot die tijd maak ik het beste van mijn situatie. Ik heb nu een mooie baan bij een geweldig bedrijf en een fantastisch team, waar ik enorm dankbaar voor ben. Ik ben gezond, fit en ontzettend gelukkig. Ondanks mijn epilepsie heb ik meer dan genoeg energie en motivatie om te geven aan anderen. Sterker nog: door de epilepsie KIES ik ervoor om te kijken waar ik mezelf sterker kan maken en waar ik een bijdrage kan leveren, in plaats van mezelf te limiteren.

 

Zondag 28 mei begon mijn trainingsschema van 18 weken. Daarnaast zal ik doen wat ik kan om geld in te zamelen en ik streef naar €2277 ter referentie naar mijn uitvaldatum bij Defensie en mijn Runescape tijd. - - - Het bedrag is per 22 juli 2023 verhoogd naar €5005.

 

Ik dank je voor het lezen van mijn verhaal. Hopelijk mag ik je ook bedanken voor je gulle bijdrage aan deze actie ten behoeve van SEIN. Het delen van de actie helpt enorm! Bovendien zal iedere vorm van support tot en met de dag van de marathon enorm gewaardeerd worden - waarbij ik al snel het gevoel heb dat ik mensen niet genoeg kan bedanken.

 

P.S. Ik zoek nog loopmaatjes voor de trainingen en vooral de marathon zelf. Vanaf €100 zul je de marathon met mij mee mogen lopen (keuze met of zonder 10kg vest is aan jou). Ik zal je inschrijfgeld van €47 betalen.

 

LET OP - Bij iedere donatie wordt een X % transactiekosten berekend. Deze staat STANDAARD op 15%. Dit percentage kun je zelf lager maken tót ongeveer 3%, afhankelijk van het bedrag. Dit kun je aanpassen nadat je een bedrag en bank hebt gekozen.