Gehandicapt zijn in Nepal werd tot voor kort nog gezien als een vloek van de goden, nu als een blok aan het been van de familie. Voor veel gehandicapte kinderen geldt dat ze thuis worden gehouden, voor hun eigen veiligheid, maar vooral ook uit het zicht. Daar kwam 20 jaar geleden verandering in met de oprichting van een dagopvang in Pokhara. Een plek waar zo’n 25 kinderen met een beperking terecht konden. Zeven begeleiders bieden activiteiten aan als dans en beweging, maar ook vaardigheden als tandenpoetsen, handen wassen en toiletgang. Kinderen hebben het duidelijk naar hun zin en groeien in hun zelfvertrouwen. Ouders krijgen tips hoe ze thuis zorg kunnen bieden. De opvang verandert levens van zowel kinderen als gezinnen. Dat is van onschatbare waarde.
Tot afgelopen april. Toen ging de deur op slot. De Japanse filantroop achter het project, inmiddels op hoge leeftijd, moest stoppen met de steun. Dus zitten de kinderen weer thuis. Voor stichting Maya reden om in actie te komen. Doel is om de aankomende drie jaar alle operationele kosten van de opvang te dragen en ondertussen samen te zoeken naar een duurzame oplossing.